در اوایل ریاست جمهوری آیة الله خامنه ای، یک شب دیداری با ایشان داشتم. صحبت به درازا کشید. معظّم له فرمودند: شام پیش ما بمان! من از این دعوت خوشحال شدم؛ زیرا می توانستم مدّتی بیش تر در خدمت ایشان باشم.

آقا در ادامه فرمودند: من نمیدانم شام چی داریم یا اصلاََ به اندازۀ ما دو نفر شام هست یا نه؟ به هر حال، هر چه باشد، با هم می خوریم!

از همان دفتر کار به منزل تلفن زدند و با خانواده صحبت کردند و گفتند: خانم! شام چی داریم؟ فلانی پیش ماست و من گفته ام که هر چه باشد، با هم

می خوریم!

از جواب های آیة الله خامنه ای، احساس کردم که در منزل فقط به اندازۀ یک نفر شام کنار گذاشته اند.

آقا فرمودند: عیبی ندارد! هر چه هست برای ما بفرستید. قدری هم پنیر و ماست همراهش کنید.

پس از گذشت حدود یک ربع، یک بشقاب برنج ساده با یک کاسۀ کوچک خورشت معمولی خیلی متوسط و مختصر آوردند. قدری هم شاید نان و پنیر و ماست همراه آن بود. آن ها را نصف کردیم و با هم خوردیم.

من در دلم و بعدها به زبانم، هزار مرتبه خداوند را به سبب نعمت انقلاب اسلامی شکر کردم که چنین تحوّلی در کشور ایجاد کرد. در دستگاه طاغوت_در

قبل از انقلاب_چه جاه و جلال و تجمّل و اسراف و تبذیری وجود داشت، و امروز رئیس جمهور چه ساده زندگی می کند!

زندگی آیة الله خامنه ای هنوز هم همین طور است. روش ایشان در زندگی عوض نشده است. اگر معظّم له مردم را به صرفه جویی دعوت می کنند،        

خودشان قبل از مردم به صرفه جویی عمل می نمایند.    دکتر غلامعلی حدّاد عادل